Ci.

 Ciągle piszę to samo czyli miałam, ale nie zdążyłam, bo musiało poczekać, bo coś tam…. kurcze:) ale z wiankami dokładnie tak było 🙂 gdy je robiłam mooocno jeszcze świeciło słoneczko, a zimę było czuć , ale bardzo, bardzo daleko. Plotłam i kleiłam w porach wieczornych z zawalonym stołem różnych różności- dzieci spały, albo prawie spały… a ja nie dam się! coś muszę robić:)

Wszystko zaczęło się od tego ,że w zeszłym roku kupiłam 10 styropianowych krążków, do tego trochę sztuczności i miałam robić wianki… nie zrobiłam ich  nie dlatego,że zabrakło mi czasu, lecz nie miałam weny, konkretnej chęci i brak „suszek” z lasu na ich wykonanie. Wszystko dlatego, że u schyłku lata i jesieni miałam pojechać nazbierać wszystko co tylko się nada na ich wykonanie

 –nie zdążyłam–

….to jest chyba smutne- hahaha:) W każdym razie poczyniłam małe kroki w przód i …. uwaga – w październiku ładowałam nawet do kaptura mojego dziecka odrobinkę CZEGOŚ by MÓC 🙂

 .
Pierniczki i serduszka?? uszyte w 2013… nie zdążyłam wykorzystać i coś z nimi wykombinować…

także dziewczyny złote ” co się odwlecze, to nie uciecze” 😉

aaa…no i drut- miękki i elastyczny, kupiony tak dawno ,że nawet nie pamiętam po co- koniecznie chciałam „zużyć”…

Wianuszki są chyba bardziej jesienne- ale nie będę się powtarzać i pisać dlaczego 🙂

.

Może za rok będę jeszcze szybsza…chociaż odrobinę 🙂

*** DO ZOBACZENIA ***

shekoku